Slow Life na Saskiej...

Kopenhaga: śniadanie w ogrodzie botanicznym, odprawa warty i relaks.., relacja cz. 2

Drugiego dnia Kopenhaga pokazała wiele swoich twarzy, zdarzało jej się przypominać nie tylko sąsiedni Sztokholm, Oslo, czy kochane Helsinki, ale i Rzym, Wenecję, Amsterdam, Berlin a nawet Londyn, jako miasto hanzeatyckie, przypominało miejscami Rygę oraz Gdańsk. W tej mozaice skojarzeń nie utraciła jednak osobowości, na całe szczęście wbrew moim przypuszczeniom, najmniej przypominała Tallinn, a jej słodki wymiar zrównoważony został przez bardziej charakterne, alternatywne części miasta. Gdyby jednak przyszło mi odpowiedzieć na pytanie, co takiego jest w tym mieście, czego nie ma nigdzie indziej, nie ukrywam, że ciężko byłoby mi znaleźć odpowiedź, wykluczając, rzecz jasna piknikowy cmentarz i hipissowską wioskę ( o której później), tak naprawdę Kopenhaga stanowi doskonałą kompilację tego wszystkiego co możemy w Europie spotkać. Miksuje w przyjemny sposób Skandynawską estetykę z dorobkiem zachodniej Europy, wyrażając przez swą architekturę zarówno hanzeatyckie korzenie, jak i Skandynawską prominencję.